نماز طواف مسأله 331 : اگر در قرائت نماز گزار غلطى باشد پس اگر نتواند قرائت خود را تصحیح نماید ، وقى مقدار زیادى از آن را بتواند بطور صحیح بخواند ، خواندن نماز با این کیفیت از قرائت براى او کفایت میکند ، ولى اگر مقدار زیادى از آن را هم بطور صحیح میتواند آنها را بخواند قرائت کند ، و اگر چیزى از باقى قرآن هم بطور صحیح نتواند بخواند در این صورت تسبیح بگوید . کوتاه کردن موى سر یا ریش یا شارب ( تقصیر) مسأله 350 : براى بیرون رفتن از احرام عمره تمتع باید موى سر و یا ریش و یا شارب کوتاه شود ، و تراشیدن سر بجاى آن کفایت نمى کند ، بلکه تراشیدنش حرام است ، و در صورت تراشیدن باید یک گوسفند کفاره بدهد ، در صورتى که از روى عمد و با دانستن حکم شرعى صورت گرفته باشد ، بلکه بنابر احوط و اولى در غیر این صورت نیز کفاره واجب است . وقوف در عرفات مسأله 365 : حدود عرفات عبارتند از دشتهاى ( عرنه ) و ( ثویّة ) و ( نمرة ) تا ( ذى المجاز ) ، از ( مأزمین ) تا آخرین جاى وقوف ، و خود اینها حدود عرفات میباشند و جزء موقف نیستند . وقوف در مشعر الحرام سومّ : از واجبات حج تمتع وقوف در مشعر الحرام (و به آن مزدلفه نیز میگویند) است، مشعر الحرام بیابانى است که بین (مأزمین) و (حیاض) و (وادى محسّر) قرار گرفته، و خود اینها همه حدود مشعر هستند و جزء موقف نیستند، مگر در زمان ازدحام و فشار جمعیت، که در این حال جایز است بطرف (مأزمین) بالا رفت. (مأزمین نام تنگه اى است بین عرفات و مشعر الحرام). مسأله 379 : اگر بر ارتفاع جمره افزوده شود، اکتفاء به مقدار تازه بنا شده آن مورد اشکال است، بنابر ایناحتیاط این است که به همان مقدار سابق ریگ زده شود، و در صورتى که نتواند هم خود به مقدار جدید پرتاب کند و هم نائب بگیرد که به مقدار سابق ریگ بزند، و در حکم ذکر شده فرقى بین کسى که حکم شرعى را میدانسته یا نمیدانسته و یا فراموش کرده، نمى کند. کشتن گاو یا گوسفند یا شتر مسأله384 : واجب است قربانى شتر یا گاو و یا گوسفند باشد، و شتر در صورتى کفایت مى کند که پنج سال را تمام و وارد سال ششم شده باشد، و گاو و بز در صورتى کفایت مى کند که بنابر احتیاط سال دوم را تمام و وارد سال سوم شده باشند، و گوسفند در صورتى کفایت مى کند که هفت ماه را تمام و وارد ماه هشتم شده باشد، و احتیاط این است که سال اوّل را تمام و وارد سال دوّم شده باشد. منابع وماخذ 1.مناسک حج آیه الله العظمی خمینی(ره) 2.مناسک حج آیه الله العظمی سیستانی(دام ظله) 3.سایت آیه الله العظمی سیستانی(دام ظله)
و اگر وقت تنگ باشد و نتواند همه قرائت را بطور صحیح یاد بگیرد ، پس اگر مقدار زیادى از آن را یاد گرفت همان را بخواند ، و اگر بعض آن را هم یاد نگرفت ، در صورتى که از باقى آیات قرآن بتواند به طور صحیح بخواند ، باید به اندازه اى بخواند که عرفاً به آن قرائت قرآن گفته شود ، و اگر این را هم نتواند تسبیح را بخواند کافى است .
آنچه گفته شد در مورد خواندن سوره حمد است ، و امّا سوره پس از آن ظاهر این است که خواندن آن بر کسى که آن را یاد ندارد و توانائى یاد گرفتن آن را ندارد ، واجب نیست .
و آنچه بیان شد حکم هر کسى است که قرائت صحیح را نمى تواند بخواند ، و اگر چه در نتوانستن مقصّر باشد .
آرى احوط و اولى در صورت مقصّر بودن این است که هم نماز را به کیفیتى که بیان آن گذشت بجا آورد و هم آن را به جماعت بخواند و هم نائب جهت انجام آن از طرفش بگیرد.
مسأله 332 : اگر نمیدانسته قرائتش صحیح نیست ، و در ندانستن ذکر شده معذور هم بوده ، نماز صحیح است ، و لازم نیست آن را دوباره بخواند ، اگر چه بعد از نماز آگاهى از صحیح نبودن قرائت خود پیدا کند . ولى اگر معذور نباشد باید آن را پس از یاد گرفتن قرائت صحیح دو باره بجا آورد ، و حکم کسى که نماز طواف را از روى فراموشى ترک کرده شامل او میشود .
مسأله 351 : اگر پس از سعى و قبل از کوتاه کردن موى نزدیکى کند ، پس اگر از روى عمد و با دانستن حکم شرعى باشد ، باید یک شتر کفاره بدهد ، همچنان که در محرمات احرام هم بیان شد ، و اگر نمى دانسته ، بنابر اظهر چیزى بر او واجب نیست .
مسأله 355 : اگر کوتاه کردن مو را فراموش کرد و پس از آن احرام حج بست ،
عمره اش صحیح است و همچنین احرامش ، و احوط و اولى اینکه یک گوسفند کفاره بدهد
مسأله 366 : ظاهر این است که کوه ( رحمه ) جزء موقف است ، ولى افضل ایستادن در دامنه کوه از طرف چپ آن است .
مسأله 367 : وقوف باید از روى قصد و اراده باشد ، و اگر در اوّل وقت وقوف مثلاً ، آن را قصد کند و بعد از آن بخواهد یا بیهوش شود تا آخر وقت ، کفایت میکند ، و اگر بدون اینکه قصد وقوف کرده باشد در تمام وقت در حال خواب یا بیهوش باشد ، وقوف از او حاصل نشده است ، و امّا اگر قصد وقوف کرده ولى در تمام وقت یا خواب و یا بیهوش باشد ، کفایت این وقوف مورد اشکال است .
مسأله 370 : بیرون رفتن از عرفات قبل از غروب آفتاب از روى عمد و با دانستن حکم آن حرام است ، ولى حج را باطل نمى کند ، و در صورتى که دوباره برگردد به عرفات چیزى بر او واجب نیست ، ولى اگر برنگردد باید یک شتر کفاره بدهد و آن را در روز عید قربان بکشد ، و احوط این است که آن را در منى بکشد نه مکّه ، و اگر نتواند این کفاره را بدهد باید هیجده روز روزه بگیرد ، یا در مکّه و یا در راه برگشتن و یا نزد اهل و عیالش ، و احوط و اولى این است که آنها را پشت سر هم بگیرد .
و این حکم در مورد کسى که از روى فراموشى و یا نداستن حکم از عرفات بیرون رفته ، نیز جارى است ، بنابر این پس از دانستن حکم و یا بیاد آمدن باید برگردد ، و اگر در این دو صورت برنگردد ، بنابر احوط باید کفاره بدهد .
مسأله 371 : از آنجا که برخى از واجبات حج ، مانند وقوف در عرفات و مشعر و رمى جمرات و شب ماندن در منى ، باید در روزها و شبهاى بخصوصى از ماه ذى الحجه الحرام بجا آورده شوند ، بنابر این بر مکلف واجب است که راجع به دیدن هلال این ماه تحقیق کند ، تا اینکه بتواند مناسک حج خود را در وقتهایش انجام دهد .
و در صورتى که هلال نزد قاضى اماکن مقدسه ثابت شود و بر طبق آن حکم کند، ولى بر طبق ضوابط شرعى نباشد، در این صورت بعضى فرموده اند : اگر مکلف احتمال مطابقت حکم را با واقع بدهد، حکم او در حق چنین مکلفى حجت است، و باید از او متابعت کند و آثار ثبوت شرعى هلال را در آنچه که مربوط به حجش میشود، مانند وقوف در عرفات و مشعر و غیر این دو، جارى و عمل کند، پس اگر عمل کرد حجش صحیح و اگرنه باطل خواهد بود.
بلکه بعضى فرموده اند : پیروى از حکم او حتى در صورت یقین به عدم مطابقت نیز کفایت مى کند، در صورتى که تقیه اقتضاى پیروى از حکم او را داشته باشد.
ولى هر دو فرمایش در نهایت اشکال است، و بنابر این اگر براى مکلف ممکن شود که اعمال حج را در اوقات مخصوص خود بر طبق ضوابط شرعى در باب ثبوت هلال بجا آورد، و آنها را بهمین صورت بجا آورد، بنابر اظهر حجش صحیح است در تمام صورتهاى مسأله، و اگر آنها را بصورت یادشده بجا نیاورد، اگر چه به علت عذرى باشد، پس اگر از نظر و حکم قاضى نیز در وقوف در عرفات و مشعر پیروى نکرد، شکى در باطل بودن حجش نیست ولى اگر از او پیروى کند صحت حج او مورد اشکال است.
رمى جمره عقبه
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
